Opština Kosjerić je najsevernija opština u Zlatiborskom okrugu, u zapadnom delu Srbije. Prema popisu stanovništva iz 2011. godine opština Kosjerić ima 12.090 stanovnika u 27 naseljenih mesta koja su uglavnom smeštena u rečnim dolinama, mada ima i naselja koja se nalaze i na preko 1.000 m nadmorske visine. Opština se prostire na 359 km².
Kosjerić se nalazi u plodnoj dolini na 415 m nadmorske visine. Sa severozapada Kosjerić je okružen planinom Povlen 1347 m , a sa severoistoka planinama Kozomor 1007 m i Maljen 1104 m, na kojem se nalazi visoravan Divčibare, poznata turistička destinacija za ljubitelje zime i skijanja, sa ski stazama opremljenim ski liftom koji ima mogućnost prevoza 700 skijaša na sat.
Sa istoka je Subjel 924 m. Sa juga Kosjerić je zasečen vencem planina. Drmanovinom, sa najvišim uzvišenjem Grad 1022 m i Jelovom gorom 1011 m sa jugozapada , i Crnokosom 809 m sa jugoistoka.
ISTORIJA
U srednjem veku, ovaj kraj je bio u sastavu države Nemanjića sve do pada Srbije pod tursku upravu 1463. godine.
Tokom naredna dva veka, ovde su se jednako kao i pre Turaka ukrštali putevi koji su vodili od mora ka Zapadnoj Srbiji i ka Podunavlju i istoku. Kasniji ratovi Austrije i Osmanskog carstva prilično su proredili stanovništvo, koje je bežalo u druge, bezbednije krajeve i tamo ostajalo.
Tačno vreme naseljavanja područja današnje opštine Kosjerić teško je utvrditi. Osetniji dolazak stanovništva počeo je u drugoj polovini 18. veka, uoči poznate narodne pobune poznate pod imenom Kočina krajina. Uglavnom su se doseljavali ljudi iz Crne Gore, istočne Bosne, sa Starog vlaha. Najstariji doseljenici naselili su, pre ostalih, mesta Vardu, Taor i Makovište.
Smatra se da najstariji doseljenici potiču iz porodice Kosijer. U predanjima iz ranijih vremena kaže se da je Antonije Kosijer došao iz Kosijera, iz Crne Gore, i doveo svoja tri sina. Zatim su došli Jovan Baronin, iz sela Bare i njegova sestra sa sedam sinova. Zabeleženo je da je bilo doseljenika iz sela Divaca i iz Crnogorskog Kolašina. Dokumenti su još precizniji. U Kosjeriću se, 1854. godine, uz svoju drumsku mehanu, nastanio izvesni Antonije Radojević. Ovaj korak ohrabrio je ostale trgovce i seljake da na istom mestu sagrade kuće i dućane. Kasnije je, širenjem naselja, Antonije Radojević uspeo da srez premesti iz Užica u tek stasalo mesto.
Kosjerić je počeo ubrzano da se razvija tek 1882. godine iako mu je u tome smetala blizina većih mesta kakva su, u ono doba, bili Valjevo i Požega. Za varoš je proglašen 1893. godine a za grad tek 30. aprila 1966. godine i ubrzano se razvija od prolaska pruge Beograd-Bar 1972. godine.
CRKVA BRVNARA U SEČOJ RECI
U selu Seča Reka (udaljeno 7 km od Kosjerića) nalazi se značajan kulturno istorijski spomenik – Crkva brvnara posvećena Svetom Đorđu. Po nekim podacima, podignuta je u 15. veku. Više puta je paljena i obnavljana da bi današnji izgled dobila u vreme Karađorđa, 1812. godine. Ovaj neobični sakralni objekat spada u najlepše te vrste u Srbiji. Ima trem, pripratu, naos i oltarski prostor. Krov je od šindre i strminom i visinom izrazito dominira. Unutrašnjost crkve je blago zasvedena. Pregrade su od lepo obrađenog drveta, duborezane i dekorisane, po čemu se posebno ističu vrata.
TURSKI HAN
Turski han u Kosjeriću je izgrađen 1854. godine za vreme turske okupacije. Nalazi se pod zaštitom država kao važan istorijski spomenik. Ispred hana nalazi se spomenik prvom doseljeniku u ove krajeve – Antoniju Kosijeru, osnivaču grada Kosjerić.
